RHODESIAN RIDGEBACK
Afrykański pies na lwy
African Liondog
RHODESIAN RIDGEBACK Wzorzec rasy FCI nr 146/VI.3
Kraj pochodzenia:
Afryka Południowa. Wzorzec dostarczony przez Związek Kynologiczny Południowej Afryki i Kennel Club Zimbabwe.
Użytkowanie:
W wielu regionach świata Rhodesian Ridgeback jest jeszcze używany jako pies myśliwski. Przede wszystkim jednak jest ceniony jako pies stróżujący i przyjaciel rodziny.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne. Sekcja 3: rasy pokrewne.
Wygląd ogólny:
Rhodesian Ridgeback jest psem harmonijnie zbudowanym, mocnym, muskularnym, zręcznym i aktywnym, o harmonijnej sylwetce, bardzo wytrzymałym i szybkim. Główny akcent w jego wyglądzie położony jest na zręczność i elegancję, budowa powinna być zdrowa, bez jakichkolwiek oznak ciężkości. Charakterystyczną cechą rasy jest pręga grzbietowa utworzona przez włos rosnący w przeciwnym kierunku niż pozostała część okrywy włosowej. Pręga ta – ridge – stanowi wyróżnik rasy. Jest ona wyraźna i symetryczna, zwęża się w kierunku zadu. Powinna zaczynać się tuż za łopatkami i ciągnąć się aż do guzów biodrowych. W jej obrębie muszą znajdować się dwie korony, identyczne i symetrycznie położone, których tylna krawędź nie powinna wychodzić poza 1/3 długości całej pręgi. Dobra przeciętna szerokość pręgi to 5 cm.
Zachowanie/charakter:
Pies dumny, inteligentny. Zachowuje się z rezerwą wobec obcych, ale nie jest agresywny ani lękliwy.
Głowa, mózgoczaszka:
Czaszka: powinna być długa (szerokość czaszki między uszami i odległość od guza potylicznego do stopu i od stopu do wierzchołka nosa są jednakowe). Płaska, szeroka między uszami. Kiedy pies jest spokojny, na głowie nie widać zmarszczek.
Stop: powinien być wyraźnie, ale nie przesadnie zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: czarny lub brązowy. Jeżeli oczy są ciemne, nos musi być czarny, jeśli oczy są bursztynowe – musi być brązowy.
Kufa: długa, głęboka i mocna.
Wargi: linia warg jest wyraźnie zaznaczona, wargi dobrze przylegają do szczęk.
Szczęki / uzębienie: szczęki mocne, idealny zgryz nożycowy, uzębienie pełne, siekacze górne ściśle zachodzą na siekacze dolne; siekacze osadzone prostopadle do szczęk. Zęby dobrze rozwinięte – w szczególności kły.
Policzki: dobrze rzeźbione.
Oczy: umiarkowanie rozstawione, okrągłe, błyszczące i żywe, o inteligentnym wyrazie. Ich kolor harmonizuje z umaszczeniem.
Uszy: osadzone dość wysoko, średniej wielkości, dość szerokie u nasady. Stopniowo zwężają się, a ich koniec jest lekko zaokrąglony. Noszone płasko przy głowie.
Szyja:
dość długa, mocna, bez podgardla.
Tułów:
Grzbiet: mocny.
Lędźwie: mocne, muskularne i lekko wysklepione.
Klatka piersiowa: niezbyt szeroka, ale głęboka i pojemna. Jej dolna linia sięga do łokci.
Przedpiersie: uwydatnione.
Żebra: umiarkowanie wysklepione, nigdy beczkowate.
Ogon: mocny u nasady, zwężający się ku końcowi, nie gruby, średniej długości. Nie powinien być osadzony ani zbyt wysoko, ani zbyt nisko. Noszony lekko zagięty ku górze, ale nigdy nie zakręcony.
Kończyny:
Kończyny przednie: idealnie proste, mocne, o mocnym kośćcu. Łokcie przylegają do klatki piersiowej. Widziane z profilu są szersze niż widziane z przodu. Śródręcza mocne, lekko pochyłe.
Łopatki:
ukośne, wyraźne i umięśnione, zdradzające szybkość.
Łapy:
zwarte zaokrąglone o wysklepionych palcach i mocnych elastycznych opuszkach. Łapy chronione są włosem rosnącym między palcami i opuszkami.
Kończyny tylne:
mięśnie dobrze rzeźbione i wyraźnie zarysowane; stawy kolanowe dobrze kątowanie, stawy skokowe mocne, śródstopia dość krótkie.
Chód:
W ruchu kończyny prowadzone są równolegle, chód swobodny i energiczny.
Okrywa włosowa:
Włos: krótki, gęsty, o gładkim, błyszczącym wyglądzie, ale nigdy wełnisty ani jedwabisty.
Umaszczenie: od jasno pszenicznego do czerwono-płowego. Dopuszczalne są niewielkie białe znaczenia na przedpiersiu i palcach, ale nadmierna ilość bieli na przedpiersiu, na brzuchu i na łapach wyżej niż palce, stanowi wadę. Ciemna kufa i uszy są dopuszczalne. Jakiekolwiek czarne włosy rozsiane na tułowiu i łapach są zdecydowanie niepożądane.
Wzrost i waga:
Pożądana wysokość w kłębie:
psy: 63 – 69 cm (25 – 27 cali),
suki: 61 – 66 cm (24 – 26 cali);
Pożądana waga:
psy: 36,5 kg (80 funtów angielskich),
suki: 32 kg (70 funtów angielskich).
Wady:
Wszelkie odchylenia od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady obniżające ocenę w zależności od stopnia ich nasilenia.
Uwaga: Samce muszą mieć dwa prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym
Pochodzenie:
Południowa Afryka. Historia Rasy sięga bardzo odległych czasów, ślady prowadzą do pierwotnych psów Hotentotów wędrujących plemion myśliwskich i pasterskich. Pierwsze niejasne wzmianki o „afrykańskim psie z pręgą na grzbiecie” pochodzą z XV w. Osadnicy i misjonarze, dotarli do przylądka 200 lat później i nieco dokładniej opisywali psy gończe Hotentotów, które miały odznaczać się wielką odwagą i wyjątkową brzydotą.
Rhodesiany używane były do polowań na lwy. Stadem otaczały ofiarę i nie dawały się przedrzeć przez sforę czekając na myśliwych. W Polsce można spotkać Rhodesiany w zawodach agility. W Stanach Zjednoczonych w coursingu.
Charakterystyka:
Rhodesian to bardzo inteligentny pies, bardzo aktywny, potrzebuje dużo ruchu. Odważny trudny do podporządkowania, niezależny. Trzeba dużo cierpliwości aby nauczyć Rhodesiana posłuszeństwa. Rhodesiana trzeba wychowywać konsekwentnie i stanowczo, ale bez agresji. Są psami nieufnymi do obcych. Szybko się uczą więc też szybko nudzi ich powtarzanie ćwiczeń. Ma bardzo silny instynkt terytorialny. Rhodezjan najbardziej potrzebuje towarzystwa rodziny, więc nie lubi bez niej przebywać długo w ogrodzie lub odosobnieniu. Potrafi cały czas chodzić za właścicielem, nawet do łazienki. Potrzeba ruchu u Rhohezjanów jest tak duża, że trzeba znaleźć co najmniej godzinę dziennie na spacer i bezpieczne miejsce bo spuszczony młody RR ze smyczy goni wszystko nie zważając na niebezpieczeństwo i przeszkody jego instynkt polowania jest tak silny, że twoje wołanie na nic się nie zda będzie udawał głuchego biegnąc za swoim obiektem. Bez trudu przeskoczy płot jeśli go coś zaciekawi. Niektórzy twierdzą, że nie lubią wody, nie zawsze tak jest nasze RR uwielbiają wodę i kąpiele. RR przez krótką sierść bez podszerstka nie nadaje się do mieszkania na zewnątrz. Lubi ciepło. RR nie lubi samotności, pozostawiony na dłuższy czas potrafi nieźle narozrabiać. RR to bardzo silny pies więc trzeba uważać przy małych dzieciach (może niechcący przewrócić dziecko). Koszty utrzymania RR nie są małe to dość duży pies dorosły zjada ok. 1kg mięsa dziennie, dochodzą do tego koszty szczepień, wystaw, zabawek i akcesoriów.
Zdrowie:
RR to stosunkowo zdrowy pies, zdarzają się jednak choroby dziedziczne dysplazja stawów biodrowych obowiązkowe badania do hodowli i łokciowych, dermoid sinus (zatoka skórzasta), rzadziej choroba tarczycy, choroba serca. Dlatego bardzo ważne jest by badać psy w tym kierunku, a do hodowli używać tylko zdrowych osobników oczywiście nie wszystkie badania są obowiązkowe, ale dobrze by było je zrobić, aby wykluczyć w hodowli.